«Czas się wypełnił i bliskie jest królestwo Boże. Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię!» ( Mk 1, 15 )
Od pierwszej niedzieli Adwentu Kościół w Polsce rozpocznie drugi etap programu duszpasterskiego, którego myślą przewodnią są słowa: "Przez Chrystusa, z Chrystusem, w Chrystusie - przez wiarę i chrzest do świadectwa". Pierwszy rok, który kończymy, był skoncentrowany na pogłębieniu wiary w Jezusa Chrystusa, drugi, który rozpoczniemy będzie wezwaniem do nawrócenia. Stąd jego hasło brzmi: "Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię!", a znakiem, który mu będzie towarzyszyć jest krzyż.
Tematyka – Nawrócenie – czas oczyszczenia i oświecenia
Hasło – Nawróćcie się i wierzcie w Ewangelię
Symbol – krzyż
"Pragniemy podjąć temat nawrócenia w kontekście indywidualnym i społecznym" -- Odkrywać skutki grzechu i narzędzia łaski, które służą temu, by człowiek żył w wolności dzieci Bożych i chcemy pokazać wymiar społeczny grzechu, tzn. że każdego grzech dotyka nie tylko mnie jako grzesznika, ale osłabia całą wspólnotę, Kościół, co jest też antyświadectwem wobec innych „ ludzi, którzy szukają Boga".
Nawrócenie – czas oczyszczania i oświecenia , a symbolem Krzyż . Musimy podjąć ożywienie naszej wiary osobistej , wiary w Syna Bożego, zakorzenionej w łasce chrztu św , która owocuje braterskim zaangażowaniem w życie wspólnoty i świadectwem przynależności do niej. Doświadczania wzajemnego braterstwa , obudzenie w nas radości . W regule pierwotnej w różnych zaleceniach czytamy ; „ bieżcie wiarę jako tarczę, dzięki której zdołacie zgasić wszystkie rozżarzone pociski złego „. ( Ef 6, 16 ). „ Bez wiary nie można podobać się Bogu „ ( Hbr 11, 6 ) .
Nawróćcie się i wierzcie w Ewangelię – Teresa każe nam poznać Jezusa czytając studiując i rozważając „ Pismo Święte „. Teresa ujmuje krótko tylko na Niego patrzcie. Jest to wędrówka do twierdzy duszy poprzez modlitwę, rozmyślanie, kontemplowanie. Święta Teresa od Jezusa ukazuje drogę : „drogą i bramą do tych wielkich łask, którymi Pan mnie obdarzył, jest rozmyślanie. Zamknąwszy te drzwi nie wiem, jakim sposobem można by otrzymać te łaski. Bo jakkolwiek pragnie Pan wejść do duszy i mieć w niej upodobanie, i napełnić ją rozkoszą, nie ma którędy, bo chce ją mieć samą i czystą, pragnącą Jego przyjścia „. Trwać na modlitwie Teresa w „ Twierdzy Wewnętrznej „ ukazuje naszą tożsamość karmelitańską , która zobowiązuje nas do życia Ewangelią i trwaniu na modlitwie . „ Mówi o piękności i godności duszy ludzkiej. Objaśnia to za pomocą porównania stanowiącego myśl przewodnią całej księgi i mówi, jak wiele na tym zależy, byśmy znali tę godność naszą i umieli cenić łaski, jakie otrzymujemy od Boga, i że bramą do tej twierdzy wewnętrznej jest modlitwa.
Nawracanie poprzez symbolikę Krzyża – cierpienie własne, cierpienia innych, pustynia
W naszej wędrówce nawracania się jest pójcie przez pustynię życia. Nie zawsze chcemy iść drogą, którą prowadzi nas Bóg, wybieramy własny sposób na życie i szczęście. Brak nam odwagi, wytrwałości, cierpliwości; brak szczerości, ufności i wiary. Często idziemy przez pustynię życia samotnie, mnożąc "krzyże" i uginając się pod nimi. , Bóg chce nam przypomnieć, że wędrówka przez pustynię życia nigdy nie jest samotna. Bóg zawsze jest na niej obecny, towarzyszy, prowadzi, wskazuje kierunek, upomina, bądź podtrzymuje na duchu. Jest obecny podobnie jak był z Noem, Mojżeszem, Eliaszem i Jezusem. Nawet gdy o Nim zapominamy, odwracamy się tyłem i idziemy własną drogą.
Wszyscy potrzebujemy nawrócenia: nawet gdy jesteśmy ochrzczeni i praktykujący. Potrzebujemy nawrócenia w formie zdecydowanego opowiedzenia się po stronie Chrystusa. Wzorem mogą nam być tzw. konwertyci, u których widać wyraźnie to przejście od niewiary do wiary, zaznaczone wyraźną zmianą w postępowaniu.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Pustynia jest miejscem samotności i kuszenia. W czasach biblijnych wierzono powszechnie, że demony mają szczególne upodobanie do łaźni, cmentarzy i pustyni. Jezus kuszony na pustyni, musiał walczyć z wrogiem na "jego terytorium". Pustynia uświadamia, że pokusa jest nieodłącznym elementem ludzkiego życia. Nie był od niej wolny nawet Boży Syn. Pokusa nie jest grzechem. Niezdrowe, "chore" poczucie winy sprawia, że czujemy się winni albo odpowiedzialni za nią. Aby pokonać pokusy potrzeba kształtowania wewnętrznej wolności i zrozumienia, że jest ona "zewnętrzna" wobec ludzkiej woli. I chociaż dręczy natarczywością, siłą, nigdy nie jest naszą winą.
Jezus odniósł zwycięstwo dzięki mocy Bożej i słowom Pisma świętego (o czym wspominają pozostali synoptycy). Nie dyskutował z szatanem, ale odpierał jego pokusy stanowczo, spokojnie i z godnością. Był pewny, silny, odważny, miał w sobie wewnętrzny pokój, bo całkowicie ufał Ojcu. Wiedział, że ma za sobą moc Ojca i Ducha Świętego. W całym swoim życiu nie zmagał się z szatanem sam, ale w jedności z Ojcem, w mocy Ducha Świętego.
