Obowiązki i powołanie do Zakonu Karmelitów Bosych

Artykuł 46 Konstytucji podaje w pierwszym zdaniu skład „bezpośredniej władzy” wspólnoty Świeckiego Zakonu. Jako „podstawowy obowiązek” tej władzy wymienia, w drugim zdaniu, formację oraz kształtowanie chrześcijańskiej i karmelitańskiej dojrzałości członków wspólnoty”. Podstawowym obowiązkiem Rady wspólnoty jest ‒ wedługKonstytucji OCDS ‒ formacja całej wspólnoty.

celem formacji jest „przygotowanie” osoby do życia charyzmatem i duchowością Karmelu”. Wychowawcami w powołaniu są :

Główny wychowawca: Duch Święty

16. Duch Święty, posłany przez Ojca i Syna, jest głównym nauczycielem Kościoła. Osoba, powołana do życia w Karmelu i świadoma działania łaski Ducha Świętego w swoim wnętrzu, powinna uzmysławiać sobie coraz bardziej Jego niewysłowioną obecność. Prowadzi to do poznania prawdy, zwłaszcza o swoim osobistym powołaniu. Duch Święty ‒ wylany na nas, aby dokonać w nas nowego narodzenia w sakramencie Chrztu świętego ‒ pobudza powołane osoby do coraz głębszego przeżywania tajemnicy Trójcy Świętej i przynoszenia obfitszych owoców poprzez złożenie daru z siebie samego, który urzeczywistnia się w dobrych czynach.

Najświętsza Dziewica Maryja

17. Z działaniem Ducha Świętego łączy się ściśle działanie Dziewicy Maryi. Matka Chrystusa i nasza Matka jest obecna w życiu duchowym ludzi wierzących, a szczególnie w życiu osób powołanych do Karmelu. Pod Jej opieką ‒ symbolizowaną w Karmelu przez szkaplerz ‒ wszyscy formujący się doznają Jej duchowej obrony i są przez Nią duchowo kształtowani. 

Kościół

Świecki karmelita, podążając za Chrystusem, znajduje w Kościele umocnienie i pokarm. Przez swoje przyrzeczenia ukazuje bardziej niż kiedykolwiek wewnętrzną moc sakramentów, szczególnie Chrztu, Eucharystii i Sakramentu Pojednania. Każdy kandydat powinien zatem wejść w rzeczywistość Kościoła, który wzywa go do walki o świętość. W odpowiedzi na to wezwanie osoba powołana będzie odczuwać coraz większą potrzebę ofiarowania się w jakiś sposób na służbę Kościołowi.

Zakon Karmelitański

Pan, który powołał do istnienia karmelitańską rodzinę zakonną i obdarzył ją własnym charyzmatem, nadal nią kieruje za pośrednictwem Ducha Świętego. Świecki Zakon przyjmuje nowe powołania z radością, a zarazem z poczuciem odpowiedzialności, tak, aby charyzmat mógł być codziennie coraz głębiej rozumiany przez powołanych, przynosił owoce i rozszerzał się. Nowi kandydaci są łaską, która nas ubogaca i prawdziwą dźwignią duchowej odnowy wspólnoty lokalnej.

Kandydat

Kandydat jest osobą, która ponosi główną odpowiedzialność za swoje „tak”, wypowiedziane w odpowiedzi na głos powołania, i osobą, która akceptuje konsekwencje tej osobistej odpowiedzi. To nie oznacza, że kandydat miałby być sędzią w swej własnej sprawie lub osobą samoformującą się. Wręcz przeciwnie, w głębi swego sumienia dostrzega on potrzebę Boskiej i ludzkiej pomocy i towarzyszenia. Kandydat powinien być otwarty na nieustanne wzrastanie w mądrości ewangelicznej, która różni się bardzo od mądrości tego świata.

Wspólnota

 Świecka wspólnota wyraża tajemnicę Kościoła-komunii. W istocie rzeczy wyłania się ona z komunii Ojca, Syna i Ducha Świętego, przez którą jest podtrzymywana. Uczestniczy ona także w posłannictwie Kościoła zapraszającego wszystkie narody do tejże komunii (por. LG 1 i 19).

Przewodniczący Rady Wspólnoty

Przewodniczący, który jest pierwszym wśród braci i sióstr ‒ razem z Radą ‒ kieruje wspólnotą w duchu wiary i w tym samym duchu wiary winien on być słuchany w atmosferze dialogu. Przewodniczący, pełniąc posługę władzy, nie może uchylać się od jej zastosowania, mimo że jej istotą jest raczej służenie aniżeli kontrolowanie. Jego główną troską niech będzie ugruntowywanie komunii w duchu miłości.

Odpowiedzialny za formację

32. Odpowiedzialnym za formację jest świecki karmelita, któremu bezpośrednio powierzono obowiązek formowania. Powinna go cechować dojrzała wiara i głębsze doświadczenie w życiu karmelitańskim. Na wszystkich etapach formacji jest on odpowiedzialny za kandydatów, tak zresztą jak każdy członek wspólnoty.

Celem formacji jest przygotowanie poszczególnych osób, zainspirowanych przez Ducha Świętego, do prowadzenia życia duchowego zgodnie z zasadami duchowości Zakonu Karmelitów Bosych. Rada wspólnoty będzie w stanie dopomóc w formacji ‒ zarówno osobom kandydującym, jak i członkom wspólnoty ‒ tylko wówczas, gdy ten cel będzie dobrze zrozumiany. To stwierdzenie wyczula także na potrzebę właściwego rozeznawania powołania do Karmelu.